Σύμφωνα με πληροφορίες του παγκόσμιου οργανισμού τροφίμων, οι πεινασμένοι στον πλανήτη θα φτάσουν τον αριθμό του 1.000.000.000 ( δεν μπαίνει ούτε € ούτε $, μιλάμε για ανθρώπους). Ταυτόχρονα οι ανεργία σπάει κάθε ρεκόρ στον ανεπτυγμένο κόσμο. Να σταθώ λίγο σε μια συγκεκριμένη χώρα, την Ισπανία. Οι άνεργοι που έχουν ξεπεράσει τα 3.000.000 και έχουν δημιουργήσει ένα νέο κοινωνικό φαινόμενο ( αυτό των άμοιρων κοστουμάτων που ψάχνουν να βρουν τροφή στους σκουπιδοτενεκέδες των σούπερ μάρκετ) διαφέρουν σε σχέση με τους ανέργους των άλλων χωρών. Πρέπει να είναι πιο χαρούμενοι γιατί θα βλέπουν στην ίδια ομάδα Κακά και Ρονάλντο. ΣΟΥΠΕΡ!!!!!!!!!!!!
Δυο άνθρωποι κόστισαν για έναν σύλλογο το ποσο των 160.000.000 €!!!!!!!!! Πάντα το ποδόσφαιρο ήταν το άθλημα της υπερβολής αλλα επιτρέψτε μου να πω ότι πλεον καταντά γελοίο και κουραστικό. Παλιά λέγαμε ότι άνθρωποι με 5 και 6 πτυχία πότε δεν θα φτάσουν να έχουν τις απολαβές ενός σταρ ποδοσφαιριστή, αλλά καταντά εξωφρενικό, εν μέσω οικονομικής και κοινωνικής κρίσης να σπαταλώνται αυτά τα ποσά για το τίποτα. Το παράλογο της όλης υπόθεσης θα ναι ότι σε ένα γήπεδο θα τρέχουν πάνω κάτω 500.00.000 € και έξω απλοί καθημερινοί άνθρωποι θα παλεύουν με τα ποντίκια για ένα κομμάτι τροφής.
Δεν μπορώ να πω πολλά ακόμα γι αυτό. Σιχαίνομαι. Δεν χρειάζονται στο κάτω κάτω πολλά να πεις όταν θα βγούμε από τις σχολές μας έχοντας λιώσει τους κώλους μας για να κάνουμε κάτι και θα παλεύουμε για καν χιλιάρικο στην καλύτερη. Απλα θα κλείσω με μια προσευχή...
Γελοίοι χοντροί αδηφάγοι πολιτικοί, επιχειρηματίες- μεγαλοκαρχαρίες με φουσκωμένα στομάχια και υπερφουσκωμένα πορτοφόλια από τον ιδρώτα μας. Μακάρι οι μέρες της αφθονίας σας να είναι μετρημένες.
Πολύ σωστός painkiller. Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν την τραγική κατάσταση. Καθημερινά 35.000 άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους παιδιά, πεθαίνουν από ασιτία. Περίπου 1.000.000.000 άνθρωποι ζουν κάτω από το λεγόμενο όριο της φτώχιας, δηλαδή δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Την ίδια στιγμή, το 40% του παγκόσμιου φυσικού πλούτου αυτού του πλανήτη το καρπώνεται το 1% του πληθυσμού της γης!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα στην κατανομή του πλούτου! Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι και στην μέση η μεσοαστική και η μικροαστική τάξη καλούνται να συντηρήσουν αυτή την κατάσταση μέσω της εργασιακής σκλαβιάς, της απάθειας και του υπερκαταναλωτισμού τους. Πότε θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι;
"Άλλος μασάει, κι άλλος παχαίνει
Κι ο σκυφτός λαός να περιμένει
Για τα δεσμά μας, δε φταίει πάντα η σκλαβιά
Μα η υποταγμένη μας καρδιά..."
- Νικόλας Άσιμος
Καλά ε, τά σπασε το παράδειγμα του ποδοσφαίρου... Να δω πόσοι φανατικοί της μπάλας θα σπεύσουν να διαφωνίσουν. Να ταν μόνο το ποδόσφαιρο όμως ρε παιδιά...Ο αθλητισμός έχει εξεφτελιστεί εντελώς πλέον! Οι "αθλητές" θυσιάζουν υγεία και προσωπικότητα, στο βωμό της, ανούσια μεγάλης, αφθονίας και της δημοσιότητας...(15 minutes of fame καραγκιόζηδές μου, κούνια που σας κούναγε...) Όσο ποιο ακριβό το άθλημα, τόσο πιο "ευγενές". Κι εμένα με συνεπαίρνει ο Messi και η Formula 1, αλλά πολλές φορές όταν τα παρακολουθώ αισθάνομαι κάπως περίεργα, κάπως συνένοχος. Θα μου πει κανείς, να ταν μόνο αυτό για το οποίο πρέπει να αισθάνομαι συνένοχος... Κι εγώ και όλοι μας! Τι να πω παιδιά ο κόσμος πεινάει και το ποσοστό των ανθρώπων του πλανήτη εν έτει 2009 που μπορεί να απολάυσει τα βασικά αγαθά, μειώνεται συνεχώς. Φτάνει όντως ο κόμπος στο χτένι... Το θέμα είναι πόσο δυνατά θα τραβηχτεί για να λυθεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο. Οι βλακείες των λεφτάδων δεν έχουν ώρια. Η διαφορά όμως ενώς καραγκιόζη που πληρωνει 3.500 $ ένα hamburger επειδή έχει μπιφτέκι απο αγελάδα που της κάναν μασάζ, με τους αδρα αμοιβόμενους ποδοσφαιριστές είναι ότι για τον δεύτερο πληρώνουμε εισητήρια σα μαλάκες και το ενισχύουμε κιόλας. Αυτοι είναι οι παραλογισμοί της γαμω κοινωνίας μας. Αλλά ακόμα και να μην υπήρχαν το πρόβλημα θα εξακολουθούσε να υπηρχε. Δλδ πλούσιοι και φτωχοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά παιδιά το είδα και μου γυρίσαν τα άντερα. Δεν μπορούσα να μην το σχολιάσω.
Ο κόμπος μάγκες πολλές φορές τραβίεται. Άλλες κοιμόμαστε όρθιοι και άλλες κάνουμε κάτι προσπάθειες αλλά δεν καταλήγουμε στο να τον δένουμε σφιχτότερα. Για να τον λύσουμε πρέπει να καταλάβουμε την θέση μας και ότι χάνουμε μέρα με την μερα κομμάτια απο τον κόσμο μας. Όταν δεν θα χουμε τίποτα να χάσουμε, θα χουμε έναν κόσμο να κερδίσουμε.